Γιατί είναι φθηνά τα εισιτήρια; Πού κρύβονται οι παγίδες; Πόσος χώρος υπάρχει ανάμεσα στα καθίσματα; Γιατί πληρώνουμε το νερό; Ποια εται...
της Ηρώς Κουνάδη
Στέλεχος μεγάλου εθνικού αερομεταφορέα υποκύπτει σε πίεση δημοσιογράφου και παραδέχεται ότι, όντως, οι low cost αεροπορικές αποτελούν πλέον υπολογίσιμο, αν όχι και επικίνδυνο, ανταγωνιστή. «Παρ’ όλα αυτά», ξαναβρίσκει το ύφος χιλίων καρδιναλίων σηκώνοντας το βλέμμα του από το πάτωμα, «εμείς δεν τις λέμε low cost. Τις αποκαλούμε low service». Ρίγη ευθυμίας στο ακροατήριο. Χαμόγελο μεταξύ συγκατάβασης και ειρωνείας στο πρόσωπο του δημοσιογράφου. Γιατί βέβαια, το τρομακτικών διαστάσεων πιατάκι με το βραστό κοτόπουλο και η κούπα που περιέχει ένα ημιδιαφανές ρόφημα που κατ’ ευφημισμόν μόνο ονομάζεται καφές μπορούν να θεωρηθούν high service και να δικαιολογήσουν τα 400 ευρώ που αξιώνει ο εν λόγω αερομεταφορέας για μια πτήση τριών ωρών.
Αυτή ακριβώς η κούπα και το γεγονός ότι μου τη σέρβιραν με ύφος «κοίτα τι κάνουμε για σένα» είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους δεν ταξιδεύω πια με τις παραδοσιακές αεροπορικές, εκτός αν δεν έχω εναλλακτική. Ήταν και το γεγονός ότι σιχαίνομαι το εκ Γαλλίας προερχόμενο ημιδιαφανές ρόφημα που έπαιξε το ρόλο του. Και κυρίως η διαπίστωση –όταν ξημερώματα κάπου στη μέση του Ατλαντικού χρειάστηκα περίπου ένα 20λεπτο για να αναζητήσω ένα ποτήρι νερό, το οποίο τελικά πήγα στην κουζίνα και το πήρα μόνη μου– ότι οι υπηρεσίες τους δεν είναι απλώς υπερτιμημένες, αλλά πολλές φορές και εντελώς ανεπαρκείς. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι είχα πληρώσει ένα μισθό για ένα εισιτήριο.
«Μα είναι δυνατόν να πληρώνεις και το νερό;» μου έλεγε ένας φίλος – ορκισμένος οπαδός της παραδοσιακής αεροπλοΐας. Ναι, είναι. Διότι το νεράκι κάνει ένα ευρώ, ενώ το προνόμιο να το απολαμβάνεις «δωρεάν» σου στοιχίζει, σε διαφορά ναύλου, γύρω στα 200. Επίσης, αν πεινάσεις, on board διατίθενται εξαιρετικά σαντουιτσάκια που κοστίζουν περίπου 2 ευρώ –και χορταίνεις και δεν αισθάνεσαι ότι σε κοροϊδεύουν.
«Και τι γίνεται με το χώρο μπροστά από το κάθισμα; Είναι ανθυγιεινό να κάθεσαι με τα πόδια στριμωγμένα για τόσες ώρες» συνέχιζε, απτόητος, ο φίλος. Όντως, η easyJet –που είναι, πλέον, από τις ακριβότερες low cost airlines, όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις, οι μαθητές ξεπέρασαν το δάσκαλο– έχει ένα θεματάκι με το χώρο ανάμεσα στα καθίσματα. Στις υπόλοιπες εταιρείες με τις οποίες έχω ταξιδέψει –συγκεκριμένα, τις Sky Europe, WizzAir και Virgin Express, νυν Brussels Airlines– ο χώρος μου φάνηκε επαρκέστατος –και σε κάθε περίπτωση κατά πολύ μεγαλύτερος από εκείνον του αεροσκάφους της Iberia που με μετέφερε στη Μαδρίτη.
«Ναι, και θα έχουν τίποτα μεταχειρισμένα αεροπλάνα από το Β’ Παγκόσμιο» το επόμενο καχύποπτο σχόλιο. Χωρίς να θέλω να απογοητεύσω κανέναν, στην πλειοψηφία τους διαθέτουν έναν αστραφτερό και ολοκαίνουριο στόλο από Airbus και Boeing. Ενδεικτικά, η Sky Europe δρομολογεί 14 Boeing 737-700 NG, η GermanWings πετάει με τα φτερά των Airbus A319/320 της και η σκανδιναβική Sterling διαθέτει 23 συνολικά Boeing –13 εκ των οποίων 737-700, 10 737-800 και 6 737-500.
Όταν η Sky Europe εγκαινίασε το δρομολόγιό της από το Ελ. Βενιζέλος στην Κρακοβία, ανακοίνωνα περιχαρής ότι είχα κλείσει εισιτήρια με 0 ευρώ –πλήρωσα μόνο τους φόρους των δύο αεροδρομίων, πήγαιν’ έλα. Η συχνότερη ερώτηση που καλούμαι –ακόμα– να απαντήσω είναι «κι από πού βγάζουν κέρδος αυτοί;» ενώ η δυσοίωνη πρόβλεψη –αυτών που έχουν την τάση να θεωρούν τους εαυτούς τους άτυχους και πίστευαν ότι η τιμή ήταν δώρο της καλής μου μοίρας και όχι υπαρκτή προσφορά– έλεγε «τώρα που θα ακριβύνει η βενζίνη θα ανέβουν κι οι τιμές τους, και το “low cost” θα μείνει μόνο στο όνομά τους». Απαντώ για τελευταία φορά και δηλώνω ότι από δω και πέρα θα κάνω μόνο παραπομπές σε αυτό το άρθρο.
Ας πούμε ότι μία x low cost αεροπορική διαθέτει 130 θέσεις για πώληση στο Boeing που θα εκτελέσει το δρομολόγιο Αθήνα – Πράγα στις 27 Νοεμβρίου. Από τη στιγμή που η συγκεκριμένη αεροπορική θα αποφασίσει ότι το δρομολόγιο αυτό τίθεται προς πώληση –πράγμα που μπορεί να συμβεί από ένα χρόνο μέχρι μερικούς μήνες πριν– οι πρώτες 40 επί παραδείγματι θέσεις διατίθενται σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή –ή και δωρεάν, αν αποτελούν κομμάτι κάποιου promotion ή αν αυτή είναι η πολιτική της εταιρείας. Όταν οι 40 αυτές θέσεις πωληθούν, η τιμή ανεβαίνει για τις 40 επόμενες, που πωλούνται, ας πούμε, προς 50 ευρώ η μία.
Έτσι, φτάνουμε π.χ. στις 10 Νοεμβρίου και μας έχουν μείνει 50 θέσεις να πουλήσουμε. Πουλάμε τις 40 από αυτές για 110 ευρώ την καθεμία και κρατάμε τις τελευταίες 10 για αυτούς που θα εμφανιστούν την τελευταία εβδομάδα –οι οποίοι, υποθέτουμε εμείς, για να έρχονται τελευταία στιγμή πάνε σε κάποιο έκτακτο business meeting και άρα δε θα τους κακοφανεί να πληρώσουν κάτι παραπάνω. Έτσι βγαίνει κέρδος, διασφαλίζεται η ύπαρξη των low cost αεροπορικών και μετά τον Αρμαγεδδώνα του 200-δολάρια-το-βαρέλι και εξηγείται το γιατί «πρέπει» να κλείνουμε τα εισιτήριά μας νωρίς.
Το οποίο «νωρίς» βέβαια είναι μια έννοια σχετική, ειδικά για όσους δεν έχουν ευαγγέλιο το νόμο των πιθανοτήτων. Εξηγώ: στις 17 Σεπτεμβρίου, έχουμε αυξημένες πιθανότητες κανείς να μην έχει ενδιαφερθεί να κλείσει θέση στο δρομολόγιο Αθήνα – Πράγα της 27ης Νοεμβρίου, γιατί είναι πολύ νωρίς ακόμα, και άρα να «πετύχουμε» μία από τις φτηνές, ή δωρεάν, πρώτες θέσεις. Αν, όμως, είμαστε τυχεροί άνθρωποι εν γένει, μπορεί και στις 7 Νοεμβρίου να βρούμε ελεύθερη και να κλείσουμε μια τέτοια θέση, γιατί, ας πούμε, κανένας Έλληνας δεν αποφάσισε να πάει στην Πράγα εκείνη τη μέρα, ή γιατί η αεροπορική έκρινε ότι η περίοδος αυτή δεν έχει πολλή κίνηση και διέθεσε περισσότερες θέσεις του αεροσκάφους στην αρχική, χαμηλή τιμή.
Το μόνο –αλλά βασικό– σημείο που χρειάζεται προσοχή είναι ότι το εισιτήριο που αγοράζετε είναι, για να μιλήσουμε με τους όρους των εταιρειών, non-refundable, non-transmittable και non-changeable. Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι αν για οποιοδήποτε λόγο αποφασίσετε να μην πετάξετε δε δικαιούστε καμία επιστροφή χρημάτων, αν θέλετε να αλλάξετε το αναγραφόμενο όνομα επιβάτη πληρώνετε ένα ποσό που κυμαίνεται από 25 μέχρι 100 ευρώ, ανάλογα με την εταιρεία –πράγμα που σημαίνει ότι σε κάποιες περιπτώσεις η αλλαγή μπορεί να σας «βγει» πιο ακριβή από το ίδιο το εισιτήριο– και αν επιλέξετε να αλλάξετε την ημερομηνία αναχώρησης ή επιστροφής καταβάλλετε τη διαφορά ναύλου –ο οποίος είναι πιθανό τη στιγμή που θα αποφασίσετε την αλλαγή να έχει ανέβει κατά πολύ, βάση της σχέσης πληρότητας – τιμής που λέγαμε πριν.
Το άλλο ατυχές –πλην μη αντιμετωπίσιμο, τουλάχιστον αν η ιδέα να λειτουργήσει στην Αθήνα ένα μικρό αεροδρόμιο που θα εξυπηρετεί τις low cost αεροπορικές παραμείνει απλά ιδέα– γεγονός είναι οι αυξημένοι φόροι του Ελ. Βενιζέλος, που ανεβάζουν κατά πολύ τις τιμές των εισιτηρίων. Ενδεικτικά, ένα εισιτήριο της Sky Europe το οποίο αγοράσαμε περί τις αρχές Οκτωβρίου για την τελευταία εβδομάδα του Νοεμβρίου προς 0,02 ευρώ μετ’ επιστροφής είχε ως τελική τιμή τα 72 ευρώ. Το ίδιο εισιτήριο, αν ξεκινούσαμε από τη Σόφια θα κόστιζε 55 ευρώ, από τη Βιέννη 57, από το Orly στο Παρίσι 53 και από το Luton του Λονδίνου 64 ευρώ.
in2life
Αν θέλεις κάνε μια κοινοποίηση της σελίδας να ρίξουν μια ματιά και οι φίλοι σου, γιατί ίσως να ενδιαφέρεται και κάποιος άλλος να κάνει τις διακοπές του και έτσι να μεγαλώσει η παρέα.
Απίστευτες προσφορές σε δωμάτια...κάντε κράτηση από εδώ και κερδίστε το 10% !
Εσύ έκανες εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube ;
Αν όχι ,κάνε εγγραφή εδώ για να ενημερωθείς αμέσως για όλα τα καινούργια ταξιδιωτικά βιντεάκια που ετοιμάζουμε από τα ταξίδια μας !!
Εσύ έκανες εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube ;
Αν όχι ,κάνε εγγραφή εδώ για να ενημερωθείς αμέσως για όλα τα καινούργια ταξιδιωτικά βιντεάκια που ετοιμάζουμε από τα ταξίδια μας !!
Δεν υπάρχουν σχόλια